Papa Roach

Pewnego razu czterech kumpli z liceum w Vacaville w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych postanawia założyć zespół muzyczny. Kumple ci to Jacoby Shaddix, Jerry Horton, Dave Buckner i Will James. Długo trwały rozmyślania nad tym jak ma się nazywać ich kapela, którą chcieli podbić świat muzyki, muzyki w stylu nu metal łączączonej w sposób pełen profesjonalizmu z takimi gatunkami muzyki jak hip hop, groove – funk czy hardcore. W końcu w roku 1993 stają się formalnie zespołem o nazwie „PAPA ROACH”, co w języku polskim oznacza dosłownie „Papcio karaluch”. Od tego momentu zaczyna się ich można by rzec „kariera” muzyczna, o jakiej na pewno nie marzą żadni muzycy, którzy w swych ambicjach widzą siebie na szczytach list przebojów czy w rankingu największej ilości sprzedanych płyt. Zespół ten zaczyna „dawać swoje pierwsze koncerty” w różnego typu restauracjach czy na imprezach rodzinnych a także podczas lokalnych koncertów, i to właśnie ich rodzinne miasteczko otacza ich wielką życzliwością, dzięki której znajdują się na szczytach list przebojów, a ich piosenki stają się hitami wśród tamtejszej młodzieży. Po trzech latach oficjalnego istnienia podejmują dwie bardzo ważne decyzje, które wniosą wielkie i korzystne zmiany dla zespołu, a mianowicie zostaje zatrudniony nowy menedżer Bret Bair, a na miejsce basisty Willa Jamesa wszedł młodziutki – szesnastoletni – Tobin Esperance, który z zespołem związny był od samego początku, towarzysząc im na każdym koncercie. I tak oto z nowym składem nagrywają swoja pierwsza płytę "Old Friends From Young Years" w studiu E.S.P. Studios w Pittsburgu w Californi, którą wydana zostaje w roku 1997. Jednak chłopcy nie zasiadają na laurach i biorą się do pracy nad kolejną płytą, która zostaje wydana bardzo szybko, gdyż już w maju 1998 roku. Płyta nosi nazwę „5 Tracks Deep” i zawiera 5 utworów, które według krytyków muzycznych uważane są już za dojrzalsze i bardziej dopracowane. To przy tej płytce odnoszą swój pierwszy mały sukces, gdyż zostaje ona sprzedana w ciągu jednego miesiąca zaraz po wydaniu w nakładzie 1000 płyt. I to prawdopodobnie ten mały sukcesik sprawił, że chłopcy wzięli się do ostrej pracy i już dwa lata później, a dokładniej 25 kwietnia 2000 roku zostaje wydana kolejna płyta, dzięki której zdobywają sławę, jaką posiadają dzisiaj, a mianowicie „Infest”. Ten debiutancki krążek okazał się po prostu strzałem w dziesiątkę, gdyż w swym ojczystym kraju zyskują status platynowej płyty i organizują swoje pierwsze tourne po świecie, które trwało prawie dwa lata. Pod koniec trasy „nasz” kwartet był tak bardzo zmęczony, że omal nie zdecydowali się na rozwiązanie zespołu. Jednak długie – męskie rozmowy przerwały ten pomysł i popchnęły muzyków do pracy nad nowym albumem, a mianowicie LOVEHATETRAGEDY” czyli „Miłość – nienawiść – tragedia”, na której okładce pojawił się niemowlak. O co chodzi z tym dzieckiem gigantem??. Lider grupy, Coby wyjaśnił to tym, że odkąd sam stał się ojcem zakręciło go na punkcie małych dzieci i nie może się na napatrzeć, stwierdził też że ich muzyka jest ich dzieckiem. Płyta ta zyskała w środowisku krytyków opinie za i przeciw. Utwór „Time and time again” z tej płyty został udostępniony koncernowi Pepsi w jednej z reklam jego napoju. Dziś muzycy nie chcą aby kojarzyć ich ze stylem nu-metal, a raczej z rockiem, takim ostrym garażowym rockiem.....

[link widoczny dla zalogowanych]

peace yO `

Post został pochwalony 0 razy

chce konkret: fajne to czy nie?

Post został pochwalony 0 razy

Fajne...

Post został pochwalony 0 razy

	Krokodyll napisał:
	chce konkret: fajne to czy nie?

Chujstwa i zespolow ktorych nie slucham bym tutaj nie zamieszczal...

peace yO `

Post został pochwalony 0 razy